Mocne i słabe strony podejścia psychologii behawioralnej
Podejście behawioralne opiera się na metodach naukowych, które mogą być obserwowane, testowane, kwantyfikowane i dalej badane w celu wyjaśnienia różnych procesów behawioralnych. Podejście behawioralne może być stosowane w dziedzinach terapeutycznych w celu zmiany lub kształtowania szkodliwych lub niedostosowanych zachowań zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Różni terapeuci behawioralni stosują teorię warunkowania operacyjnego Skinnera, która mówi, że zachowanie może być wzmocnione lub osłabione za pomocą nagród i kar. Jego radykalny behawioryzm postulował ramy lub model „potrójnej zależności”, który próbował analizować związek między zachowaniem, środowiskiem i umysłem. To z kolei dało początek innemu modelowi – Stosowanej Analizie Zachowania (ABA) – służącemu do wyjaśnienia, w jaki sposób intensywność zachowania może być wzmocniona lub osłabiona poprzez stosowanie kar i nagród.
Z drugiej strony, behawioryzm był krytykowany za ograniczenie się do jednego wymiaru, przy jednoczesnym ignorowaniu innych kluczowych parametrów, takich jak nastroje, myśli i uczucia, które są procesami wewnętrznymi. Ponadto, podejście behawioralne nie potrafi wyjaśnić procesu uczenia się, który ma miejsce przy braku kar i nagród.
